مخازن استیل

مقدمه

این مقاله اطلاعات جامعی را برای انتخاب و تعیین مخازن استیل به شما می دهد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد:

• چرا استیل ضد زنگ در مخازن ذخیره سازی؟
• انواع مخازن استیل 
• اتمام مخزن استیل
• موارد استفاده از مخزن ذخیره سازی و موارد دیگر…

فصل 1: مخازن فولاد ضد زنگ چیست؟

مخازن استنلس استیل به طور گسترده در مواد غذایی، نوشیدنی، لبنیات، دارو، لوازم آرایشی و سایر فرآیندهای تولیدی که پاکیزگی و خلوص اهمیت دارد، استفاده می شود. اینها همچنین در کارخانه های صنعتی برای ذخیره مواد شیمیایی و گازها که در آن مقاومت قوی در برابر تخریب شیمیایی مورد نیاز است استفاده می شود. فولاد ضد زنگ نوعی آلیاژ آهن حاوی درصد مشخصی کروم است که مقاومت در برابر خوردگی را به فلز می دهد. مقاومت در برابر خوردگی با ایجاد یک لایه نازک از اکسیدهای فلزی به دست می آید که به عنوان محافظ در برابر مواد خورنده عمل می کند.

مخازن فولاد ضد زنگ از نظر شکل و اندازه متفاوت هستند. بسته به مکان و محدودیت های حمل و نقل در ابعاد، آنها را می توان به صورت عمودی یا افقی جهت داد. برخی از مخازن می توانند مقادیر کمی مایعات و گازهای فشرده را تنها با چند لیتر ظرفیت در خود جای دهند، در حالی که برخی دیگر می توانند چندین هزار گالن را در خود جای دهند. مخازن آب ساده از جنس استنلس استیل دارای ورودی، خروجی و منهول هستند که معمولاً در مخازن آب خانگی دیده می شود. برای مخازن استنلس استیل مورد استفاده در فرآیندهای صنعتی، نازل های متعددی برای اختلاط مایعات و گازهای مختلف و نصب ابزارهای نظارتی مختلف تعبیه شده است. برخی از آنها برای راکتورها و میکسرهایی استفاده می شود که می توانند دارای همزن و سر مخلوط برای ترکیب مواد باشند. اینها همچنین می توانند دارای ژاکت های خنک کننده و دو جداره برای عایق کاری و کنترل دما باشند. مخازن استنلس استیل دارای طیف گسترده ای از کاربردها هستند زیرا ساختار آنها به راحتی می تواند مطابق با الزامات نهایی خاص تغییر یابد.

چه چیزی فولاد ضد زنگ را در برابر خوردگی مقاوم می کند؟

فولاد ضد زنگ از اصل غیرفعال سازی استفاده می کند که در آن فلزات به اکسیداسیون ناشی از ترکیبات خورنده در اتمسفر و سیالات فرآیندی "منفعل" یا غیر فعال می شوند. فولاد ضد زنگ دارای پوشش نازکی از اکسیدهای فلزی بر روی سطح خود است که به آن فیلم غیرفعال می گویند.

ترکیب فولاد ضد زنگ عمدتاً آهنی است که با حداقل 10.5٪ کروم آلیاژ شده است. اکسیدهای فلزی که لایه غیرفعال را تشکیل می دهند، اکسیدهای کروم هستند. عناصر آلیاژی دیگر مانند کربن، نیکل، منگنز و مولیبدن وجود دارند. کربن عنصر اصلی آلیاژی برای ایجاد فولاد از آهن خالص است.

درصد معینی از این عنصر فولاد را سخت تر و محکم تر می کند. نیکل و منگنز عناصر تثبیت کننده ای هستند که ساختار متالورژی آستنیتی را تقویت می کنند. ساختار آستنیتی از سخت شدن فولاد ضد زنگ از طریق عملیات حرارتی جلوگیری می کند. این امر به فولاد ضد زنگ امکان می دهد تا دمای بالاتر را تحمل کند و در عین حال خواص مکانیکی خود مانند شکل پذیری را حفظ کند. علاوه بر این، فولادهای زنگ نزن آستنیتی دارای چقرمگی بهتری در دمای پایین نسبت به فولادهای زنگ نزن فریتی هستند. توجه داشته باشید که منگنز تنها نیمی از اثر نیکل را تولید می کند و معمولاً به عنوان جایگزین برای تولید گریدهای ارزان تر استفاده می شود. از طرف دیگر مولیبدن عملکردی مشابه کروم دارد. همچنین مقاومت در برابر خوردگی مواد را افزایش می دهد. مولیبدن یک اتم بزرگتر از کروم است و به خصوص در دماهای بالاتر در استحکام بیشتر فولاد موثرتر است. نقطه ضعف استفاده از مولیبدن این است که فولاد ضد زنگ را فریتی می کند، که با شکنندگی بیشتر مشخص می شود. این با افزودن نیکل بیشتر مقابله می شود.